1.09.1971 – 30.06.1978

 

Z początkiem nowego roku stanowisko kierownika objęła Janina Matyasik, wcześniej wieloletni nauczyciel szkoły. Funkcje zastępców nadal sprawowały Maria Waluga i Janina Gorczyca. Ze szkołą rozstała się w tym czasie Cecylia Joniec, która objęła stanowisko podinspektora szkolnego w Wydziale Oświaty i Kultury w Jaworznie. W szkole wprowadzono gabinetowy system nauczania. Postawiono na pracownie przedmiotowe wyposażone w nowoczesny sprzęt i pomoce naukowe. Szczególnie istotne było przygotowanie praktyczne ucznia, stąd w szkole utworzono dwie pracownie do zajęć praktyczno – technicznych, jedną dla dziewcząt, drugą dla chłopców. W roku szkolnym 1971/72 było w szkole osiem gabinetów przedmiotowych i cztery pracownie dla klas I – IV. W salach znajdowało się wiele pomocy naukowych często wykonanych przez samych nauczycieli lub rodziców. Szkołę wyposażono w jeden nowy telewizor, dwa magnetofony, osiem projektorów, ekrany, radia oraz grafoskop.

Szkoła odnosiła duże sukcesy dydaktyczne i wychowawcze. Przodowała w mieście, a nierzadko i w województwie w różnych olimpiadach, konkursach przedmiotowych, a także w sporcie i występach chóru oraz we wdrażaniu nowych form pracy dydaktycznej i wychowawczej. W roku szkolnym 1971/72 zajęła trzecie miejsce pod względem wyników nauczania. Przystąpiła również do konkursu „Szkołą bezpiecznym miejscem dla dzieci”. Podsumowanie przeprowadzonej w szkole kontroli było wystawienie placówce bardzo dobrej oceny. Godne podkreślenia było ogromne zaangażowanie nauczycieli w pracę z dziećmi i młodzieżą. Nie liczyli oni godzin, czasu i pieniędzy. Liczył się sukces szkoły, który udało się osiągnąć, co wszystkich cieszyło. Od roku 1973 postanowiono wdrażać w szkole system dydaktyczno – wychowawczy doktora E. Fleminga. Metoda polegała na pracy grupowej w pracowniach przedmiotowych. W nauczaniu tym dominowała metoda problemowa. Nauczyciele rozpoczęli realizowanie tego systemu prowadząc lekcje otwarte, prezentują swoje osiągnięcia w nowym systemie. Na konferencjach dyskutowano na temat nowych metod i form pracy. Drugą równie ważną formą pracy wychowawczej, była metoda H. Muszyńskiego. Polegała ona na wychowaniu dzieci przez samorządność. Wszystkie grupy wiekowe miały własne samorządy, które organizowały cotygodniowe apele. W oparciu o ten system wprowadzono siedem głównych zadań szkoły, które miały rozwijać: tradycje, obrzędowość i symbolikę, życie kulturalne i rozrywkowe oraz zajęcia pozalekcyjne, sport i turystykę, współpracę z rodzicami, preorientację zawodową, współpracę ze środowiskiem. Zadania te kształtowały postawę społeczną i patriotyczną uczniów, nawyki dyscypliny i kultury osobistej, właściwy stosunek do pracy, samorządność, obrzędowość oraz rozwijały zainteresowania i uzdolnienia dzieci. Ogromną rolę w latach siedemdziesiątych przywiązywano do obrzędowości szkolnej. Odbywało się wiele szkolnych uroczystości, takich jak: pasowanie na ucznia, Święto Patrona Szkoły, ślubowanie absolwentów, przekazywanie sztandaru szkoły. Powrócono do zakończenia lekcji hasłem „Godłu Państwa Polskiego – cześć”. W 1973 roku wprowadzone zostały nazwy dla grup wiekowych:

• Klasy I – III Krakowiacy

• Klasy IV – VI Kosynierzy

• Klasy VII – VIII Kościuszkowcy

Współpracę ze środowiskiem zacieśniło utworzenie Rady Wychowawczej złożonej z przedstawicieli komitetu blokowego, członków Klubu Seniorów, przedstawicieli MO oraz Rady Pedagogicznej. W roku szkolnym 1973/74 otwarto w szkole klasę uzawodowioną. Miała ona przygotować do pracy zawodowej uczniów mających trudności w nauce. Była to jedyna klasa tego typu w mieście. Jej celem było przygotowanie młodzieży do zawodu murarza. Projekt powtórzono w kolejnym roku szkolnym, ponieważ nie dał jednak oczekiwanych rezultatów, zaniechano jego kontynuacji. W czerwcu 1974 roku ze szkołą rozstały się, przechodząc na emeryturę Zofia Ogorzałek i Maria Waluga, obie związane z nią od samego początku. Stanowisko wicedyrektora, za panią Walugę objęła Irena Nabagło.

Rok szkolny 1975/76 przyniósł zmianę w organizacji czasu nauki. Zajęcia rozpoczęły się 21 sierpnia, a zakończyły w pierwszych dniach czerwca 1976 roku. Do tradycyjnego systemu rozpoczynania zajęć od 1 września powrócono dopiero w 1981 roku.

W celu poprawy warunków nauki i wyników pracy dydaktyczno – wychowawczej zalecono, by liczba uczniów w oddziałach kształtowała się na poziomie 30, a nawet mniej. Do tej pory często zdarzało się, że przekraczała ona liczbę 40 uczniów w klasie. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych liczba uczniów z roku na rok malała. W roku szkolnym 1974/75 było ich 673, a w 1976/77 już tylko 585. sytuacja uległa zmianie po decyzji władz miasta o likwidacji Szkoły Podstawowej nr 2 przy ulicy Mickiewicza. Od nowego roku szkolnego 1977/1978 – 460 uczniów zlikwidowanej szkoły zasiliło szeregi „jedynki”. Do pracy przyszli również nauczyciele ze szkoły nr 2: Krystyna Banasik, Rozalia Buczek, Halina Galas, Genowefa Hanusiak, Maria Kluba, Zofia Michalska, Halina Mlostek, Zofia Perzyńska, Aleksandra Sarlej, Ewa Kłusak, Teresa Daniłowska, Maria Krzemień, Jadwiga Broda. W tym też roku szkolnym drugim zastępcą dyrektora została Józefa Ziarko (za panią Gorczycę).

W związku z powołaniem Janiny Matyasik na stanowisko inspektora oświaty funkcję dyrektora szkoły przejęła Irena Nabagło.

 

1.09.1978 – 31.08.1989

Zastępcami nowej pani dyrektor zostały Józefa Ziarko i Władysława Górnik. Szkołą liczyła 1108 uczniów. W roku szkolnym 1978/79 rozpoczęto wprowadzanie modelu szkoły 10 – cio letniej. Był on wdrażany jeszcze w kolejnych dwóch latach, po czym odstąpiono od jego realizacji. W dalszym ciągu ogromną rolę w szkole odgrywała obrzędowość. Kontynuowane były tradycje cotygodniowych apeli grup wiekowych oraz akademie okolicznościowe. 1 września 1979 roku na murach szkoły została umieszczona tablica pamiątkowa poświęcona nauczycielom miasta Jaworzna, którzy zginęli podczas wojny. Uroczystość ta zgromadziła przedstawicieli władz miejskich oraz reprezentantów jaworznickich szkół.

Z powodu dużej liczby uczniów sprawiających kłopoty wychowawcze Rada Pedagogiczna wystąpiła do władz miasta z prośbą o utworzenie etatu pedagoga szkolnego. Realizacji tego projektu doczekano się w roku szkolnym 1982/83. pierwszym w szkole pedagogiem została Elżbieta Motyka. W pracy wspierała ją Barbara Woźnica, która w roku szkolnym 1988/89 przejęła całkowicie funkcję szkolnego pedagoga. Wyznaczono również koordynatora do spraw orientacji zawodowej, w osobie Eugenii Drabik. Uczniowie kończący szkołę podstawową musieli bowiem podejmować trudną decyzję o wyborze szkoły przygotowującej ich do pracy zawodowej.

Komitet Rodzicielski bardzo aktywnie współpracował z dyrekcją i gronem niosąc pomoc szkole. Kiedy w roku 1980 zorganizowano dla uczniów klas V zajęcia na basenie na Osiedlu Stałym to właśnie Rada Rodziców wystarała się o autokar dowożący dzieci na te zajęcia. Dzięki pomocy rodziców udało się też przeprowadzić remont sal lekcyjnych, kuchni, toalet szkolnych oraz częściowo dofinansować obiady dla najbardziej potrzebujących dzieci. W 1984 roku wybrano Społeczny Komitet Pomocy Szkole. W jego skład weszli: Stanisław Kuźma – przewodniczący, Kazimierz Wróbel – zastępca oraz Jadwiga Dul, Jerzy Czerwonka i dyrektor szkoły Irena Nabagło. Jego zadaniem było, tak jak i Rady Rodziców, niesienie pomocy przy przeprowadzaniu bieżących remontów, zakupie niezbędnego sprzętu oraz pomocy dydaktycznych do zajęć praktyczno – technicznych. Z inicjatywy Komitetu wyremontowano szatnię, wstawiono nowe drzwi do sali 38

i sali gimnastycznej, wybudowano ścianki w klasach 46 i 40, dostarczono też materiały potrzebne do zajęć praktyczno – technicznych. W kolejnych latach wyremontowano harcówkę i ogrodzenie szkolne oraz nadal wspierano szkołę w zakupie niezbędnego sprzętu.

Sami uczniowie również zarabiali na swoje potrzeby. Bardzo często organizowano zbiórki surowców wtórnych oraz konkursy na najaktywniejszą klasę w tym zakresie. Za pieniądze w ten sposób pozyskane zaopatrywano dzieci w potrzebne rzeczy lub organizowano dla nich wiele ciekawych wycieczek. W roku 1989 część pieniędzy zebranych podczas akcji „Dać szansę” została przekazana na rzecz dzieci chorych i upośledzonych. Najlepsi uczniowie, otrzymywali w dalszym ciągu tytuł „Wzorowego ucznia” i odznakę „Srebrnej tarczy”. Honorowano ich również nagrodami książkowymi. Pod koniec roku szkolnego 1986/87 sześciu uczniów najzdolniejszych w nauce i sporcie, najaktywniejszych w pracy społecznej, zwycięzców konkursów oraz olimpiad wyjechało na obozy zagraniczne do Francji i na Węgry.

13 grudnia 1981 roku rozpoczął się stan wojenny. Wydarzenia te nie pozostały bez echa w życiu szkoły. Nauczycieli zobowiązano do przeprowadzenia z dziećmi rozmowy na temat aktualnej sytuacji politycznej w kraju podczas lekcji wychowawczych, historii i wiedzy o społeczeństwie. Wszyscy uczniowie, którzy ukończyli 13 rok życia zobowiązani byli do posiadania przy sobie ważnej legitymacji szkolnej. Po godzinie 18.00 nie wolno było im przebywać poza domem. Nieustannie przypominano o konsekwencjach udziału młodzieży w rozruchach ulicznych. Nauczyciele, którzy braliby udział w wydarzeniach, mieli być zawieszeni w pracy. Od roku 1983 zaczęto uczyć dzieci – oprócz języka rosyjskiego – również języka francuskiego. Utworzono też spośród szczególnie sprawnych czwartoklasistów klasę sportową. Na szczególne podkreślenie zasługuje sukces klasy sportowej o profilu piłki nożnej – działającej pod patronatem GKS „Victoria”- która w 1986 roku zajęła I miejsce w mieście, I miejsce w województwie, I miejsce w makroregionie i VIII w kraju. We wrześniu 1983 roku włączono się aktywnie w obchody dni Jaworzna. 16 września uczniowie wzięli udział w przemarszu ulicami miasta. Zorganizowano konkursy, m.in. plastyczny „Miasto moich marzeń”, polonistyczny „Moje miasto dawniej i dziś” oraz konkurs wiedzy o Jaworznie „Czy znasz swoje miasto?”.

Szkołą starała się zagospodarować uczniom czas w wolne soboty organizując im różne atrakcje. Dzieci mogły uczestniczyć w zajęciach kół zainteresowań, spotkaniach organizacji. Samorząd Uczniowski przygotowywał i prowadził konkursy i zabawy. Nauczyciele wszystkich przedmiotów prowadzili również douczanie dla najsłabszych dzieci. W 1985 roku uroczyście obchodzono 40 – sto lecie PRL i zakończenie II wojny światowej. W szkole przeprowadzono pogadanki na lekcjach, organizowano wyjścia uczniów z nauczycielami do miejsc pamięci, odbyła się uroczysta akademia. W ten sposób kształtowano postawę ideologiczną właściwą czasom socjalizmu.

W roku 1986 na emeryturę przeszły wieloletnie nauczycielki: Pelagia Grabowska, Genowefa Kapcia, Bronisława Warchoł i Halina Mlostek. W roku następnym Eugenia Drabik i Maria Kluba. W 1987 drugim wicedyrektorem została Eleonora Kwietniowa. Rok później odeszła na emeryturę Zofia Wilk. 16 października 1985 roku odbyła się w szkole narada dyrektorów, podczas której zaprezentowano dorobek i osiągnięcia szkoły. 23 czerwca 1986 roku zorganizowano uroczyste obchody 30 – sto lecia szkoły. Na akademię zaproszono absolwentów, nauczycieli i władze miasta. Na przełomie kwietnia i maja 1986 roku uczniowie klas IV po raz pierwszy wyjechali na zieloną szkołę. W styczniu 1987 roku, na uroczystej akademii z okazji wyzwolenia miasta Jaworzna, sztandar szkoły odznaczony został złotą odznaką „Zasłużony w Rozwoju Województwa Katowickiego”. Odznakę nadano szkole uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. Placówka otrzymała również „Zbiorową Odznakę za Zasługi w Rozwoju Sportu Młodzieży Szkolnej” od Zarządu Głównego Szkolnego Związku Sportowego. W 1989 roku szkoła została wyróżniona „Odznaką Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej” przez Wojewódzki Komitet Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Rok szkolny 1987/88 przebiegała pod hasłem „ Wszyscy jesteśmy nauczycielami języka polskiego.” Po raz pierwszy odbył się w szkole konkurs „Mistrz ortografii”, który organizowany jest po dzień dzisiejszy. Oceniając zachowanie uczniów po raz pierwszy wykorzystano system punktowy. W tym też roku szkoła zajęła II miejsce w mieście w konkursach przedmiotowych i po przeprowadzonej kontroli została wysoko oceniona. Kwiecień roku 1989 ogłoszono miesiącem kultury zdrowotnej „ Higiena na co dzień – zdrowie na całe życie”. Inauguracja miesiąca kultury zdrowotnej miała miejsce 3 kwietnia. Przez cały okres przeprowadzono liczne pogadanki, przygotowano gazetki, sprzątano szkołę i jej teren, sadzono drzewa i krzewy, organizowano wyjścia do miejsc pamięci oraz liczne konkursy, m.in. na „czystą i zadbaną szkołę”, „zdrowe żywienie”, Eskulapiadę i rozgrywki sportowe.

Wraz z końcem wakacji dyrektor Irena Nabagło przeszła na emeryturę, a nowym dyrektorem została Eleonora Kwietniowa.

 

1.09.1989 – 31.08.2007

 

Po objęciu stanowiska dyrektora przez Eleonorę Kwietniową wicedyrektorem w dalszym ciągu była Józefa Ziarko. Drugim zastępcą został Witold Ochman, który pełnił tę funkcję przez rok. 1 września 1990 roku wicedyrektorem została Barbara Hypsior. W kolejnym roku na emeryturę przeszłą Józefa Ziarko, a jej miejsce zajęła Zofia Michalska.

Lata dziewięćdziesiąte to czas wielkich zmian w naszym kraju, zmian które nie pozostały bez wpływu na szkolnictwo. Nowa pani dyrektor wprowadzała szkołę na tory głębokich przemian. Doceniono wówczas wieloletnich nauczycieli, odznaczając ich: Krzyżem Kawalerskim – panią B. Woźnicę, oraz Złotym Krzyżem Zasługi – J. Polak i K. Andrzejewską. W 1989 roku przeszły na emeryturę: Barbara Woźnica, Irena Ćwiękała, Józefa Nowicka, Helena Szeliga i Grażyna Wolska. Rok później Kazimiera Andrzejewska i Władysława Górnik. W roku 1991 odeszły na emeryturę Rozalia Buczek, Krystyna Pazdan, Józefa Ziarko, a w 1992 roku, Krystyna Banasik. W 1990 roku do szkół powróciła nauka religii. Dzieci mogły brać udział w zajęciach z tego przedmiotu za zgodą rodziców. W salach lekcyjnych pojawiły się krzyże. Religii uczyli księża z Parafii św. Wojciecha, siostry zakonne oraz katechetki. Zmiany w szkolnictwie następowały stopniowo. W roku szkolnym 1990/91 wprowadzono nowe programy nauczania: z języka polskiego, historii, wiedzy o społeczeństwie, geografii, techniki i fizyki. Rozszerzono dotychczas obowiązujący regulamin oceniania o oceny celującą i mierną. Wprowadzono również nową skalę ocen z zachowania, które od tego roku określało się jako: wzorowe, bardzo dobre, odpowiednie, nieodpowiednie, naganne. W 1992 roku ocenę odpowiednią zastąpiono dobrą. Nakładem pracy całej Rady Pedagogicznej powstało nowe wewnątrzszkolne prawo. W roku szkolnym 1992/93 opracowano i zatwierdzono Statut Szkoły oraz regulaminy: Rady Pedagogicznej, Komitetu Rodzicielskiego, Szkolnej Rady Uczniowskiej świetlicy i biblioteki. Ustalono również wewnątrzszkolne kryteria ocen z zachowania dla trzech grup wiekowych. Największe zmiany przyniosła reforma oświaty wdrożona 1 września 1999 roku. W jej wyniku 15 kwietnia 1999 roku Rada Miejska w Jaworznie przekształciła szkołę ośmioletnią w sześcioletnią Publiczną Szkołę Podstawową, zachowując jej numer i imię. Wynikiem przemian było również przyłączenie w 2002 roku do obwodu szkolnego SP 1 osiedli: Stara Huta, Sobieski, Górka i Pańska Góra. Szkołą Podstawowa nr 4 została przekształcona w Gimnazjum nr 2, a dzieci z dwóch ostatnich roczników, mimo kontynuacji nauki w budynku na Starej Hucie., stały się uczniami „jedynki”. Trzecim wicedyrektorem sprawującym nadzór nad uczniami i nauczycielami w budynku Gimnazjum została Joanna Janik. W kolejnym roku szkolnym, po likwidacji Szkoły Podstawowej nr 13, jej uczniowie zasilili szeregi „jedynki”. Ostatni jednak rocznik (trzy klasy VI) decyzją rodziców, kontynuował naukę w budynku Gimnazjum nr 1. od września 2003 roku wszystkie dzieci uczą się w budynku macierzystym szkoły, przy ulicy Matejki. Przez cały ten czas ogromny nacisk kładziony był na pracę dydaktyczną i opiekuńczo – wychowawczą. W latach 90 – tych kilka nauczycielek pełniło funkcję metodyków, z języka polskiego Bogumiła Muszyńska – Dudek, z biologii Krystyna Banasik, z geografii Janina Palian, a następnie Jolanta Woźniak. W roku 1993 został opracowany przez nauczycieli nauczania zintegrowanego program nauczania globalnego (dziś zwany zintegrowanym). Program ten, zatwierdzony przez Kuratorium Oświaty jako innowacja, realizowany był w latach 1993 – 1999. Od 1994 uczniowie klas najmłodszych otrzymywali również innowacyjne świadectwa zaprojektowane przez nauczycieli szkoły. Realizacja programu i wprowadzenie oceny opisowej są dowodem na to, że placówka wyprzedziła reformę oświatową z 1999 roku o sześć lat.

Oprócz powyższej, w szkole prowadzona był innowacja w zakresie realizacji treści programowych z elektroniki w klasie VIII przez Jerzego Majczaka.

Szkoła dotrzymywała kroku ważnym zmianom zachodzącym w kraju. Od 1990 roku wprowadzono naukę języka angielskiego. Kiedy Polska przygotowywała się do wejścia do Unii Europejskiej, placówka przyjęła wyzwanie zapoznawania uczniów z krajami wspólnoty. W roku 1996 wprowadzono program „Wychowanie dla Europy”. Zapoznawał on dzieci z polityczno – gospodarczymi transformacjami, jakie zaszły w Polsce od 1989 roku. Mówił, o zmianach, które Polska musi wprowadzić, by znaleźć się w zjednoczonej Europie oraz przybliżał dzieciom wartościi tradycje europejskie. Tematyka ta poruszana była na lekcjach wychowawczych, języka polskiego, historii, geografii i plastyki.

• W roku 1996 szkoła w szczególny sposób obchodziła jubileusz 40 – lecia. 1 października w hali Widowiskowo – Sportowej przy ulicy Grunwaldzkiej odbyła się uroczysta akademia i spotkanie ówczesnych i emerytowanych pracowników szkoły z władzami miasta, uczniami oraz rodzicami. Także w ciągu roku szkolnego odbywało się wiele imprez i konkursów poświęconych rocznicy powstania szkoły. W roku jubileuszowym na emeryturę przeszła długoletnia nauczycielka Łucja Czerwińska, a w kolejnym Zofia Kurnik. W roku 1998 zakończyły pracę Genowefa Hanusiak, Józefa Lipka, Anna Sarek, Maria Korzonek, w 1999 Aleksandra Sarlej, a w 2000 roku Janina Polak i Zofia Sobczyk. Od roku 1998 w szkole prowadzone są zajęcia gimnastyki korekcyjnej, na które uczęszczają uczniowie zakwalifikowani w wyniku corocznego, kompleksowego badania postawy ciała u dzieci. W 1999 roku uruchomiono pomoc logopedyczną dla uczniów z wadami wymowy. W latach 1989 – 2006 pojawiło się wiele nowych pomysłów opiekuńczych i wychowawczych, których realizacja stałą się częścią szkolnej tradycji. W 1991 roku zaczęto wydawać gazetkę – pod kierunkiem Łucji Czerwińskiej - „Nowinki Jedynki”. Obecnie zespołem redakcyjnym opiekuje się Elżbieta Brandys – Poziomka. Od 1997 roku ukazuje się również gazetka „Eko – Jajo”. Jej opiekunką była Anna Odrzywolska. W październiku 2000 roku ukazała się pierwszy egzemplarz gazetki „Kleksik”. Adresowany do najmłodszych uczniów (klasy I- III) rozwijał logiczne myślenie, utrwalał zasady ortografii i gramatyki, pobudzał uczniów do pracy własnej oraz śledzenia dorobku swoich kolegów. Od 1993 roku nadawało audycje „Radia Jedynka”. Już od dwunastu lat piękną tradycją szkolną są spotkania mikołajkowe organizowane przez nauczycieli i uczniów szkoły dla dzieci z Domu Dziecka na Borach. Roześmiane dzieciaki wychodzą z nich z prezentami, które są darem serca uczniów „jedynki”. Od 2002 roku szkoła aktywnie włącza się w akcję „Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy”. Uczniowie kwestują pod opieką Macieja Seniora i Elżbiety Brandys – Poziomki. W latach 1990 – 1995, w okresie bardzo trudnej sytuacji finansowej kraju, miasta i szkoły, dyrekcja i grono pedagogiczne wyszły z inicjatywą organizowania wielkich, mających zasięg ogólnomiejski, imprez środowiskowych. Ich celem było łączenie prezentacji dorobku i osiągnięć szkoły z ciekawą zabawą i z pożytecznymi przedsięwzięciami. Dzięki nim bowiem placówka pozyskiwała fundusze, które mogły być przeznaczone na bieżące funkcjonowanie szkoły i poprawę jej bazy dydaktycznej. Na podkreślenie zasługują imprezy: „Baw się z nami” - w październiku 1990 roku, „Białą niedziela w środowisku” - w kwietniu 1991 roku, „ Gwiazdy, Gwiazdki, Gwiazdeczki” - w grudniu 1991 roku, „Mikołajkowy show” - w listopadzie 1992 roku , „Święta z Gwiazdką” - w grudniu 1993 roku.

  Ważną tradycją szkoły są konkursy: Primus inter pares i Wiedzy o Patronie, organizowane co roku w marcu z okazji Święta Patrona Szkoły – Tadeusza Kościuszki. Pierwszy raz konkursy te odbyły się w 1997 roku. Co roku w grudniu odbywa się konkurs Kolęd i Pastorałek oraz organizowany jest wieczór wigilijny dla rodziców, uczniów, rady pedagogicznej i pracowników administracyjno – obsługowych. Od 2001 roku uczniowie mogli uczestniczyć latem w wyjazdowych koloniach (również zagranicznych) organizowanych przez nauczycieli szkoły. Atrakcyjnie spędzają też czas na zimowiskach w szkole. Co roku odbywa się wiele imprez i akademii dla dzieci i ich rodzin. 17 maja 2002 roku miał miejsce I Zlot Miłośników Harry'ego Pottera, a w kolejnym roku szkolny Zlot Miłośników Kubusia Puchatka. Z inicjatywy pani Elżbiety Brandys – Poziomki organizowane są też od 2003 roku spotkania poetyckie młodych twórców z jaworznickimi poetami. Do szkoły na spotkania z dziećmi przybywają też inni ciekawi ludzie. 26 października 2000 roku odwiedził szkołę Czesław Kempiński – znany jaworznicki historyk. W 2003 roku uczniowie wzięli udział w żywej lekcji historii, przeprowadzonej przez bractwo rycerskie zamku w Gniewie. W kwietniu 2004 roku odbył się w szkole „Festiwal nauki”. Uczniowie klas VI zaprezentowali na nim ciekawostki z różnych dziedzin wiedzy. W 1993 roku szkoła włączyła się w akcję „Miesiąca Kultury Zdrowotnej”. Dzięki inicjatywie Ewy Baczyńskiej – Lorenc placówka wzięła udział w Ogólnopolskim Programie Edukacyjnym „Wygraj z astmą”. Zajęła w nim I miejsce i została uznana za najaktywniejszą szkołę w województwie śląski. Pani Ewa Baczyńska – Lorenc otrzymała tytuł najaktywniejszego nauczyciela na Śląsku.

  Usytuowanie placówki w centrum miasta umożliwia systematyczną wspólpracę z domem Dziecka, Miejską Biblioteką Publiczną, Muzeum Miasta Jaworzna, Ośrodkiem Pomocy Społecznej, Sądem dla Nieletnich, Poradnią Psychologiczno – Pedagogiczną, Parafią św. Wojciecha, Związkiem Harcerstwa Polskiego.

  Dzięki współpracy z Urzędem Miejskim w Jaworznie uczniowie biorą udział w konferencjach prasowych oraz spotkaniach z przedstawicielami władz. 8 grudnia 1994 roku odwiedził szkołę, by spotkać się z dziećmi, ówczesny prezydent miasta Andrzej Węglarz. 7 marca 1996 roku uczniowie klas VII i VIII uczestniczyli w spotkaniu z wiceprezydent Michaliną Rusin, a w kolejnym roku 9 kwietnia z przewodniczącym Rady Miejskiej Jaworzna Edwardem Baranem. 2 czerwca 1998 roku gościł w szkole naczelnik Wydziału Edukacji Urzędu Miejskiego Zbigniew Mika, a już w październiku tegoż roku spotkali się z uczniami przedstawiciele Biura Promocji Miasta. 8 listopada 2001 roku odbyła się konferencja prasowa z udziałem przewodniczącej Komisji Oświaty Rady Miejskiej w Jaworznie Marią Pieczarą. Współpraca z policją pomaga w rozwiązywaniu poważnych problemów wychowawczych. Realizowane są programy związane z bezpieczeństwem dzieci. W roku szkolnym 1997/98 jeden z takich programów nosił nazwę „Bezpieczna szkoła”, wspierały go gazeta „Co tydzień” i Miejska Komenda Policji. W roku 2003 realizowano kolejny projekt, który dotyczył przeciwdziałaniu agresji. W „Tygodniu walki z przemocą” prowadzono m.in. zajęcia warsztatowe dla rodziców oraz zajęcia terapeutyczne, pod kierunkiem pedagogów przeprowadzono konkursy antyprzemocowe i wybrano w każdej klasie króla i królową uprzejmości.

  Uczniowie pod opieką Elżbiety Brandys – Poziomki i Katarzyny Bielas współpracują z wieloma śląskimi schroniskami dla zwierząt. Zbierając karmę, niosą pomoc bezdomnym czworonogom. W szkole ma siedzibę i działa Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Zwierząt „Animals”.

  W latach 90-tych wiele zmieniło się w wyglądzie i wyposażeniu szkoły. Mottem pracy szkoły w roku 1990/91 stało się hasło „Ziemia jest planetą ludzi i tylko ludzie są za nią odpowiedzialni- ochrona środowiska obowiązkiem ludzi Śląska.”dlatego też Rada Pedagogiczna na konferencji w dniu 15 marca 1991 roku podjęła uchwałę w sprawie wystosowania listu do Kuratorium Oświaty w Katowicach, Wydziału Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych Urzędu Wojewódzkiego oraz Prezydenta Jaworzna z prośbą o podłączenie szkoły do miejskiej sieci centralnego ogrzewania oraz doprowadzenie instalacji gazowej do kuchni szkolnej. Dyrektora w jego działaniach, wspierali: inż. Jerzy Czerwonka, prezydent Andrzej Węglarz i wiceprezydent Michalina Rusin. Efektem starań było podłączenie szkoły w 1991 roku do miejskiej sieci grzewczej. W tym samym roku, pozyskany przez placówkę sponsor, doprowadził do kuchni i łazienek ciepłą wodę. W 1992 roku podłączono do kuchni instalację gazową. Wielkim sukcesem szkoły było zainstalowanie ( po wielu nieudanych próbach) w 1997 roku w kuchni szkolnej dźwigu towarowego, który w znacznej mierze usprawnił i ułatwił pracę kucharek wydających od 200 – 300 obiadów dziennie. W latach 1999 – 2001 z pieniędzy pozyskanych częściowo z funduszy zgromadzonych w ramach kiermaszy książek urządzono nową pracownię geograficzną, biologiczną i bibliotekę (tę ostatnią wzbogacono o wideotekę).

  Koniec lat 90-tych i początek nowego tysiąclecia to czas wielkich zmian w wyglądzie szkoły. W 1998 roku rozpoczęto wymianę okien na plastikowe (zakończoną w 2003 roku), w 1999 roku dokonano kapitalnego remontu łazienek. W latach 2000-2001 zmieniono pokrycie dachowe. W 1993 roku zakupiono nowy sprzęt radiowy, w salach lekcyjnych zainstalowano głośniki tworząc w ten sposób szkolny radiowęzeł. Dzięki temu mogło rozpocząć swoją działalność „Radio Jedynki”. Pierwsza audycja w październiku 1993 roku poświęcona była „ortograficznej corridzie”.

  Dzięki Fundacji „Energetyka na Rzecz Polski Południowej” 17 marca 1995 roku oddano do użytku najmłodszym uczniom nową salę nauczania zintegrowanego. Została ona urządzona w jednym z pokojów dawnego mieszkania służbowego i wyposażona w nowy sprzęt. Zmienił się wystrój pomieszczeń zajmowanych przez dyrektora, jej zastępców i sekretarki. W gabinetach wymieniono meble, skomputeryzowano je i podłączono do sieci internetowej. W gabinecie dentystycznym (zlikwidowanym decyzją władz) urządzono salę do zajęć dydaktyczno – wyrównawczych i logopedycznych. W roku 1999 przekształcono jedno z pomieszczeń szatni w salę do zajęć gimnastyki korekcyjnej. W 2003 roku oddano do użytku salę do tenisa stołowego i zaadoptowano na potrzeby szkoły kolejne mieszkanie służbowe – w trzech nowych gabinetach prowadzone są zajęcia korekcyjno – wyrównawcze. W 2005 roku zakończyły pracę, przechodząc na emeryturę, Aleksandra Baczulis, Barbara Gózd i Ewa Budak. Rok później po 40 latach pracy, rozstał się ze szkołą Jan Wróbel.

  Baza dydaktyczne szkoły jest powiększana i uzupełniana. Dzięki staraniom nauczycieli i rodziców sale lekcyjne są odnawiane i remontowane na bieżąco. Owocnie układa się współpraca dyrekcji szkoły z Radą Rodziców, wspierającej nauczycieli we wszystkich przedsięwzięciach. Aktywnie działały w niej osoby, które na przestrzeni lat wchodziły w skład Prezydium Rady Rodziców: Wiesława Polańska, Maria Pyrzowska, Małgorzata Szymańska, Urszula Madejska, Bożena Mickiewicz, Irena Kowalczyk, Małgorzata Sikora, Bogumiła Gęborska, Janina Sobanek, Elżbieta Śmierciak, Małgorzata Sarota, Ewa Raj. Obecnie w skład Prezydium wchodzą: Kornelia Chochół, Monika Sowa, Anna Lewandowska, Katarzyna Graczek i Elżbieta Śmierciak.

SZKOŁA POD KIEROWNICTWEM MACIEJA SENIORA

01.09.2007